Wednesday, November 19, 2008
ამირანში. . . . . . .
დადას, ბაიას და მაიკოს დღეს ლიტერატურულ კაფე ,,ამირანში” თავიანთი შემოქმედების საღამო აქვთ. დადა და ბაია ნერვიულობენ, უხასიათოდ არიან. მაიკო მაშინ მოდის, როცა უკვე ბევრი ხალხია შეკრებილი კაფეს შესასვლელთან. ენერგიულად ესალმება თითქმის ყველას და მალე ყველაფერი იწყება!.. დადა და ბაია უკვე მეორედ კითხულობენ ლექსებს ამ კაფეში, მაიკო პირველად. მაგიდასთან სადაც ისინი სხედან დიდი ჭიქით წყალი დევს.. იწყებს ყველაზე პატარა, და ასრულებს ყველაზე გამოცდილი.. კითხულობენ ძირითადად ძველ ლექსებს, რადგან შემოქმედებითი პაუზა აქვთ, მაგრამ მაიკომ გაგვაოცა.. შესავალი ,, ეს ლექსი არც ერთ საღამოზე არ წამიკითხავს.. “ ასე დაასრულა “ ,,იმიტომ რომ დღეს დილIთ დავწერე” ... კაფე სავსე იყო თინეიჯერებით.. ალბათ ადმინისტრაცია დარწმუნდება, რომ ინტერიერის შეცვლასთან ერთად ფართის გაზრდაცაა საჭირო.. იქ შეკრებილი საზოგადოება მაგიდებთან განთავსებულ სკამებზე რომ ვერ დაეტია, იატაკზე მოთავსდა . შეხვედრის დასასრულს, კი კარის გაღებაც ჭირდა... მსმენელებს მიღებული ემოციის გან დაცლა და გარეთ გასვლაც გაუჭირდათ... დაცვის პერსონალს კი მათი შენებიდან გაყვანა...პოეზიის ერთი საათი დასრულდა, ახალგაზრდები კი ისვე დაელოდებიან მსგავს შეკრებას..
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment